«کمپین پیگیری حقوق افراد دارای معلولیت» که از آبان ۱۳۹۵ به‌عنوان یک جنبش مدنی مستقل فعالیت می‌کرد، به‌دلیل بی‌توجهی مداوم دولت‌ها و ناامیدی جامعه هدف، اعلام تعطیلی کرد. این کمپین که به‌نام «کمپین معلولان» شناخته می‌شد، طی ۹ سال گذشته یکی از مهم‌ترین نهادهای مستقل در حوزه حقوق افراد دارای معلولیت در ایران بود.
بهروز مروتی، مدیر این کمپین، در گفت‌وگویی با روزنامه شرق (۳۱ فروردین ۱۴۰۴) با اشاره به تجربه نزدیک به ۹ سال فعالیت این نهاد مدنی گفت: «هیچ‌یک از دولت‌ها توجه جدی به مطالبات این قشر نکردند و در سه دولت گذشته نتوانستیم حتی یک گام به جلو برداریم.» مروتی می‌گوید که بی‌توجهی مداوم دولت‌ها، عدم تخصیص بودجه‌های مصوب و بی‌پاسخ‌ماندن درخواست‌های قانونی، یکی از دلایل اصلی ناامیدی جامعه معلولان و در نهایت تعطیلی کمپین بوده است. به گفته او «ممکن است از این به بعد روی مشکلات سرپوش گذاشته شود یا اطلاع‌رسانی نشود.»
این کمپین نقشی مؤثر در تصویب قانون حمایت از حقوق معلولان در سال ۱۳۹۶ داشت، با این حال اجرای مواد کلیدی این قانون، از جمله ماده ۲۷ درباره پرداخت کمک‌هزینه معیشت به معلولان شدید، همچنان با تأخیر و بی‌توجهی روبه‌رو است.
در بیانیه پایانی کمپین خطاب به اعضایش آمده است: «اگر امروز اجرای ماده ۲۷ از یک «مطالبۀ غیرممکن» به یک «واقعیت» تبدیل شده، اگر فریاد حق‌خواهی معلولان بلند است و به‌سرعت سرتیتر رسانه‌ها قرار می‌گیرد، همۀ این‌ها ثمره تلاش‌های بی‌وقفه شماست.» در پایان این بیانیه تأکید شده که «مطالبه‌گری و ایستادگی همیشه جواب می‌دهد.»
براساس تازه‌ترین پیمایش ملی شیوع‌شناسی معلولیت که در سال ۱۴۰۳ منتشر شده، حدود ۱۱.۵ درصد از جمعیت ایران معادل ۱۱ میلیون نفر، دارای نوعی از معلولیت هستند. از این تعداد، بیش از ۵۳۰ هزار نفر دارای معلولیت شدید یا خیلی شدید، بدون شغل و درآمد هستند.
تعطیلی این کمپین، با وجود تمام تلاش‌ها و دستاوردهایش، زنگ خطری جدی برای وضعیت نهادهای مدنی در ایران است. در غیاب این صدای مستقل، نگرانی‌ها درباره کاهش شفافیت، افزایش سرکوب و بی‌توجهی ساختاری به حقوق افراد دارای معلولیت، بیش از پیش احساس می‌شود.
