در دورانی که تنش‌های سیاسی و بحران‌های جهانی ذهن بسیاری را درگیر کرده، مراقبت از سلامت روان اهمیتی دوچندان پیدا کرده است. روبه‌رو شدن با واقعیت‌های امروز می‌تواند طاقت‌فرسا باشد. گاهی این پرسش پیش می‌آید که آیا برای حفظ آرامش باید خود را از اخبار و تحولات جدا کنیم؟ چاوی کوی، دانشجوی دانشگاه استنفورد پاسخی متفاوت می‌دهد: می‌توان کنش‌گری را به‌عنوان راهی برای مراقبت از خود در نظر گرفت.
مشارکت در فعالیت‌های اجتماعی می‌تواند ما را به ارزش‌های شخصی‌مان نزدیک‌تر کند و پیوندهای انسانی را در زندگی‌مان پررنگ‌تر سازد. کنش‌گری یعنی اهمیت‌دادن هم‌زمان به خود و دیگران؛ اما چگونه می‌توان آن را به‌صورت یک ابزار برای آرامش روانی به‌کار برد؟
با کسانی همراه شوید که نگرانی‌های مشابهی دارند
وقتی وارد جامعه‌ای می‌شوید که دغدغه‌های مشترک دارد، کمتر احساس تنهایی خواهید کرد. به‌جای فاصله گرفتن از دیگران، ارتباط خود را با افرادی که جهان را شبیه به شما می‌بینند، بیشتر کنید. همدلی نباید باعث کناره‌گیری شود؛ برعکس، می‌توان از آن برای ساختن روابطی تازه استفاده کرد. از قدم‌های کوچک شروع کنید؛ کافی است مسیر حرکت جمعی خود را بشناسید و همراهش شوید.
ارزش‌های شخصی‌تان را همان‌طور که هستند بپذیرید
ارزش‌ها چیزی نیستند که فقط در کلام باشند؛ اگر بخواهید آن‌ها را در زندگی روزمره‌تان وارد کنید، این تصمیم کاملاً به خودتان مربوط است. هیچ الگوی واحدی برای عمل‌کردن به ارزش‌ها وجود ندارد، همان‌طور که راه درست یا غلطی برای ابراز آن‌ها تعریف نشده است. هرکس می‌تواند به شیوه‌ی خودش در کنار دیگران حضور داشته باشد.
کنش‌گری الزماً سیاسی نیست
کنش‌گری فقط در چارچوب ساختارهای رسمی و سیاسی تعریف نمی‌شود. اگر در محیط دانشگاه یا اجتماع، از تفکر یا گروهی حمایت می‌کنید یا تلاش می‌کنید دیگران را با مسئله‌ای آشنا کنید، شما یک کنش‌گر هستید. می‌توانید تعریف تازه‌ای از فعالیت اجتماعی برای خودتان بسازید: از نیازهایتان دفاع کنید، به خواسته‌هایتان توجه نشان دهید و با صدای بلند درباره‌ی چیزهایی که برایتان اهمیت دارد، صحبت کنید. آنچه مهم است، حضور داشتن در دل یک جمع است و تبدیل‌کردن دغدغه‌ها به عمل.
خشم و کنش‌گری می‌توانند همراه باشند
گرچه در نگاه اول شاید متضاد به نظر برسند، اما خشم می‌تواند نشانه‌ای باشد از اینکه چیزی در اطراف‌تان ناعادلانه یا برخلاف ارزش‌هایتان است. این احساس می‌تواند محرکی باشد برای انجام کاری مشخص. به‌جای سرکوب خشم، می‌توان آن را به فعالیتی اجتماعی تبدیل کرد؛ مانند حضور در یک گردهمایی، نوشتن، برنامه‌ریزی یا حتی گفت‌وگو با دیگران.
فراموش نکنید
مراقبت از خود یعنی پذیرفتن همه احساساتی که تجربه می‌کنید؛ حتی آن‌هایی که ناخوشایند هستند. اگر روزی عصبانی یا غمگین بودید، از خود بپرسید چه چیزی در زندگی‌تان نادیده گرفته شده؟ و آیا کسی هست که بتوانید با او درباره‌اش حرف بزنید؟ کنش‌گری می‌تواند به‌جای واکنش‌های آنی، به‌صورت ابزاری برای پیوند با دیگران و کارهای معنادار استفاده شود.
